Υπήρξαν, πράγματι, πολιτικοί που το εννοούσαν, η κρατική μηχανή ακόμα και η δικαιοσύνη δεν βοήθησαν, αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις εμπόδισαν, ενώ η δύναμη της διαφθοράς υπερίσχυε της πολιτικής τους βούλησης.
Οι πολίτες αδυνατούσαν να κατανοήσουν, πώς είναι δυνατόν οι πάντες να συνομολογούν ότι η χώρα ήταν βυθισμένη στη διαφθορά, αλλά απολύτως κανείς από τους πολιτικούς υπεύθυνους να μην έχει υποχρεωθεί να λογοδοτήσει ενώπιον της δικαιοσύνης.
Aυτή η «ασυλία» είχε πολύ σοβαρές παρενέργειες, τόσο ως προς την αποθράσυνσή τους, όσο και στη διαμόρφωση της αντίληψης σε όλο τον κρατικό μηχανισμό ότι οι παράνομες δραστηριότητες μπορούν να συνεχίζονται χωρίς κανένα πρόβλημα. Με αποτέλεσμα η διαφθορά να πάρει οριζόντιες διαστάσεις, δεν υπήρχε συναλλαγή με το δημόσιο που να μην χρειάζεται «γρηγορόσημο», δεν υπήρχε προμήθεια που να μην δοθούν μίζες και φυσικά τα δημόσια έργα έγιναν το «βασίλειο» της διαπλοκής μετατρέποντας τη χώρα σε …Κολομβία της Ευρώπης.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά και οι ένοχοι που σήμερα φυλακίζονται ή κατηγορούνται είχαν καταστεί... τιμητές σε πολιτικό επίπεδο.
Η κυβέρνηση Σημίτη κατάφερε και δημιούργησε δίκτυο διαφθοράς που έπνιξε την Ελλάδα, που φυσικά ακολουθήθηκε διακομματικά στη συνέχεια με τη στήριξη και των MME του δικτύου της διαπλοκής.
Η διαφθορά ήταν ανέκαθεν υπερκομματικό φαινόμενο, το οποίο εξαπλώθηκε αστραπιαία και διάβρωσε θεσμούς αλλά το κυριότερο την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα.
Ο κόσμος δεν πιστεύει πια στους πολιτικούς. Δεν τους εμπιστεύεται. Δεν προσβλέπει σε αυτούς. Και ποια είναι η λύση;
Η Χρυσή Αυγή;
Η μηδενική ανοχή άρχισε να ενοχλεί
Οι πολιτικοί κατάντησαν στο να καταβάλουν «διόδια στο τελωνείο της διαπλοκής». Mε αποτέλεσμα τη διάβρωση της ίδιας της λειτουργίας της δημοκρατίας.
Η ανακοίνωση της ποινής για το Βασίλη Παπαγεωργόπουλο έπεσε σαν βόμβα. Ισόβια! Δεν ήταν τόσο η ποινή, όσο το σκεπτικό του δικαστή που δημιούργησε νομολογία, όπως λένε δικαστικές πηγές.
Μέχρι σήμερα ακούγαμε για σκάνδαλα, διεφθαρμένους πολιτικούς, που όμως ήξεραν να κρύβουν. Δεν βρέθηκαν λογαριασμοί, δεν μαρτύρησε κανένας, ήταν η απάντηση στο λαϊκό αίτημα, δεν θα πάει κανένας φυλακή;
Για πρώτη φορά επιβάλλεται σε πολιτικό πρόσωπο ποινή ισόβιας κάθειρξης, με τεκμήριο τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος από συνεργάτες του σε σχέση με τη θέση ευθύνης του.
Βρέθηκαν και αυτοί που μέχρι σήμερα ήταν τιμητές της δικαιοσύνης και της κάθαρσης να ψελλίσουν, ήταν αυστηρή, ίσως και σκληρή, μήπως και άδικη η απόφαση;
Σκληρή και άδικη δεν ήταν η απόφαση καταδίκης ενός ολόκληρου λαού στην ποινή του μνημονίου; Και μάλιστα, χωρίς δικαίωμα έφεσης.
Η βαριά καταδίκη Παπαγεωργόπουλου είναι ένα ηχηρό μήνυμα των δικαστών που επιχειρούν να καθαρίσουν τη χώρα από τη διαφθορά.
Δεν είναι λαϊκισμός, είναι θέμα αποκατάστασης της τάξης σε μία χώρα που λεηλατήθηκε και τώρα βασανίζεται και οδηγείται στο κρεματόριο των μνημονίων.
Η ατιμωρησία έγινε καρκίνωμα, όταν δεν τιμωρείται κανείς, τότε φταίνε όλοι. Έτσι φτάσαμε στο «μαζί τα φάγαμε».
Η καταδίκες του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου και του Άκη Τσοχατζόπουλου στέλνουν και ένα επιπλέον μήνυμα, σε όσους ακόμα σκέφτονται να βάλουν το δάχτυλο στο μέλι.
Αυτές οι αποφάσεις έχουν, ήδη, θορυβήσει πολιτικούς και επιχειρηματίες που βλέπουν έντιμους δικαστές να τους απειλούν και προετοιμάζουν την αντεπίθεση τους.
Είμαστε πλέον σε περίοδο που οι πολίτες είναι έτοιμοι να χειροκροτήσουν αυτόν που όχι μόνο θα προσφέρει διεξόδους στην οικονομική κατάρρευση, αλλά ταυτόχρονα και Νέμεση, όχι μόνον ως εκδικητική τιμωρία αλλά ως πράξη αναδιοργάνωσης του κράτους.
Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Αντώνης Σαμαράς που έχει δώσει εντολή, όλες οι υποθέσεις διαφθοράς αλλά και οι καταγγελίες που φτάνουν στο Μαξίμου να αποστέλλονται κατευθείαν στη δικαιοσύνη.
Οι δικαστές ξέθαψαν τον... πέλεκυ και ας ελπίσουμε να μην περιοριστούν σε τελειωμένους και μείνει η προσπάθεια στη μέση. Ελπίζουμε να είναι μια επιχείρηση «καθαρά χέρια» από καθαρούς δικαστικούς.
Η δικαιοσύνη έστειλε το δεύτερο μήνυμά της μετά τα ισόβια στον Παπαγεωργόπουλο. Οκτώ χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή, δήμευση του ακινήτου της Διονυσίου Αρεοαπαγίτου, πρόστιμο 520.000 και τέσσερα χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων είναι η καταδίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου και ακολουθεί η δίκη στη βασική κατηγορία για τις μίζες και το ξέπλυμα χρήματος.
Παράλληλα «έσκασε» και η συμπληρωματική ποινική δίωξη σε βάρος του έκπτωτου περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Παναγιώτη Ψωμιάδη και του αδελφού του Διονύση, για τα λεγόμενα «45άρια», τα έργα που φέρεται να ανέθετε απευθείας η Νομαρχία Θεσσαλονίκης με πρόχειρους διαγωνισμούς, άσκησε η Εισαγγελία Πρωτοδικών.
Η δίωξη ασκήθηκε από την εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης Ιωάννα Κατσή, η οποία παρέλαβε το τελικό πόρισμα του Οικονομικού Επιθεωρητή που διερεύνησε την υπόθεση και αφορά σε συνολικά 456 έργα, κατά το διάστημα 2006-2011, από τα οποία ζημιώθηκε το ελληνικό δημόσιο με 4,1 εκατ. ευρώ.
Οι νέες κατηγορίες που απαγγέλθηκαν στους αδελφούς Ψωμιάδη αφορούν τις κακουργηματικές πράξεις της ηθικής αυτουργίας σε απιστία και ψευδή βεβαίωση, από κοινού και κατ' εξακολούθηση, σε βάρος του δημοσίου. Οι πράξεις αυτές είναι σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου 1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου.
Πηγή: New Post
