Αναμφισβήτητα το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση από την ίδρυσή του και όχι άδικα, καθώς πρόδωσε όλους τους κοινωνικούς συμμάχους του με την πολιτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια.
Το συνέδριο, θα είναι 3ήμερο (1-3 Μαρτίου και όχι 28 Φεβρουαρίου – 3 Μαρτίου) και θα διεξαχθεί με νοοτροπίες του παρελθόντος γιατί όσοι απέμεναν στο κόμμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα.
Ομάδες, ομαδάρχες και η ιδιοκτησιακού τύπου αντίληψη για το κόμμα και την κυβέρνηση φανερώνουν περίτρανα ότι οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει τίποτε.
Παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται – δημοσκοπικά – ελάχιστα πάνω από το εκλογικό όριο - αρκετά στελέχη ενδιαφέρονται μόνο για τον έλεγχο του κόμματος.
Ποιού κόμματος όμως; Αυτού που δεν βρίσκει ακροατήριο; Αυτού που πρέπει να αναζητήσει συμμάχους σαν να είναι νεοσύστατος φορέας;
Κι όμως. Ο έλεγχος του ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Η πλειονότητα των Ελλήνων έχει κλείσει την πόρτα, αλλά ορισμένοι ακόμη λειτουργούν με νοοτροπία του ’80 και του ’90.
Τι σημασία έχει να ελέγχεις έναν φορέα που εξελίσσεται σε απλό όμιλο πολιτικής σκέψης;
Όταν δεν υπάρχει ακροατήριο, όταν δεν υπάρχουν ψηφοφόροι, τότε δεν υπάρχει κόμμα.
Κατά συνέπεια το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αντί για προσπάθεια αναγέννησης θα αποδειχθεί ληξιαρχική πράξη θανάτου η οποία θα ανακοινωθεί με τα επίσημα αποτελέσματα των εκλογών, όποτε και αν διεξαχθούν.
Να σημειωθεί, ότι το επιχείρημα του Ευάγγελου Βενιζέλου πως το ΠΑΣΟΚ θα ανέβει όταν ανέβει και η χώρα είναι ένα πολύ κακό επικοινωνιακό επιχείρημα.
Και αυτό, γιατί πολύ απλά η χώρα θα αργήσει να συνέλθει και όταν συμβεί δεν θα είναι τίποτε ίδιο. Η αστική τάξη διαλύθηκε, οι παραδοσιακοί σύμμαχοι βρήκαν ή αναζητούν άλλη στέγη και πάντως έχουν φύγει οριστικά από το ΠΑΣΟΚ.
Όσο για τους αυτοκινητόδρομους που περιμένει ο κ. Βενιζέλος για να πει ότι αρχίζει η ανάκαμψη θα γίνουν η λεωφόρος που θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στο ντουλάπι της ιστορίας. Στο παρελθόν και όχι στο μέλλον.
Το ΠΑΣΟΚ έκλεισε και τυπικά τον ιστορικό του κύκλο.
